Charakterystyka/ morfologia

Płatkonóg płaskodzioby ( Phalaropus fulicarius)

Systematyka
rząd: siewkowe ( Charadriiformes)
rodzina: bekasowate (Scolopacidae)
gatunek: Płatkonóg płaskodzioby ( Phalaropus fulicarius)

Charakterystyka/ morfologia
Samica nieco większa i bardziej jaskrawo ubarwiona niż samiec. W szacie godowej wierzch głowy, potylica, czoło i gardziel czarne, na policzkach białe plamy otaczające oczy, wierzch ciała pokryty ciemnobrązowymi piórami o płowych brzegach. Reszta ciała rdzawokasztanowata. Dziób mocny, na końcu spłaszczony, żółty o czarnym końcu. Nogi zielonoszare z płatkowatą błoną pławną. Samce na głowie mają mniej wyraźny wzór, a na piersi i brzuchu są białe plamy. W upierzeniu spoczynkowym jesienią obie płci ubarwione jednakowo. Wierzch popielatoszary, spód biały. Potylica i pas przechodzący przez oko ciemne. Osobniki młodociane mają wierzch ciała pokryty ciemnymi piórami o rdzawych brzegach w na grzbiecie w kształcie litery V. Spód ciała biały. W locie widać szeroki biały pasek skrzydłowy. Gdy pływa podobny jest do mewy, ale znacznie mniejszy. W porównaniu z płatkonogiem szydłodziobym jest nieco większy i mocniej zbudowany. Ptaki pojawiające się na przelotach w Polsce noszą skromniejszą , spoczynkowa szatę. Długość ciała 20 do 23 cm, rozpiętość skrzydeł 38 do 44 cm, waga 35 do 70 g. Pojawia się u nas od maja do lutego, najczęściej późnym latem i jesienią, najczęściej w rejonie Zatoki Gdańskiej, rzadziej w głębi lądu.

Biotop/ preferencje pokarmowe
Poza okresem rozrodu przebywa zwykle na otwartych oceanach. Zimuje na morskich wybrzeżach wzdłuż których wędruje. Podczas pływania unosi się na wodzie jak korek. Żerując obraca się wokół własnej osi, wzbudzając wiry powodujące wypływanie na wierzch pożywienia, które zbiera z powierzchni wody. Żeruje często wśród wodorostów, gdzie gromadzą się małe ryby i bezkręgowce, którymi się żywi.

Rozwój osobniczy
Odbywa lęgi w bagnistej tundrze. Samice inicjują łączenie par i rozpoczynają toki i ubiegają się o względy samców. Gniazda zakładają na ziemi, w kępie traw lub turzyc, blisko wody. Obie płci wygrzebują w ziemi kilka niewielkich zagłębień, z których samica wybiera jedno, najlepiej nadające się do złożenia jaj. Samiec sam wyściela gniazdo trawą, kawałkami liści, mchem. W końcu maja lub w czerwcu składa 3 -6 jaj i niedługo po ich zniesieniu porzuca partnera i łączy się z kolejnym lub od razu opuszcza obszar lęgowisk. Pisklętami zajmuje się samiec, wysiaduje jaja przez 3 tygodnie. Młode od drugiego tygodnia pozostawiane są bez opieki, podczas gdy samiec zdobywa pożywienie, głównie owady i ich larwy oraz skorupiaki. Młode umieją latać po następnych 18 dniach.

Status gatunku
Gatunek objęty ścisłą ochroną gatunkową.

Przygotowała: Wanda Kula